هوای سردی است برای فکر کردن

پسرم آراد

پسرکم آدرین

من از هوای سردی می آیم که درش هیچ نفس گرمی نیست

درش هیچ نیست

درش هیچ پرنده ای لانه نمیکند

درش هیچ قلبی گرم نمیشود

اما

بپسرم آراد

تو آینده گرم منی تو خنده زیبای لبانم بر چهره خشکیده و ترک بسته روزگارمی

در دستان کوچک تو پرنده امید من لانه دارد

در میان مژگانم قطره قطره اشک شوق جوانه خواهد زد

وقتی بتوانی نامت را بر دفتر پیروزی ها حک کنی

دوستت دارم بی شک

پسرکم آدرین

چشمان تو می گویند

پرنده ها روزی اینجا را برای کوچ بر میگزینند

خنده های بی وقفه تو آرامم می کند

هنگامه سختی است

هنگامه پر اضطرابی است

همواره بخند

بی تردید دوستت دارم...