زود بود شکست

چه زود بود شکست

چه تلخ بود زندگی

بیش از اینم آزار نده

تولدی در راه است 

سخت عجیب شادی آفرین

به وقت تنهایی زنی خواهم بود 

به وقت تو 

به وقت هیچکسی

به دانه های گندم ریخته در دامنم 

زنی خواهم بود تلخ دست نیافتنی

تنها

کودکانم شکفته می شوند 

کودکان صبر کودکان ترس

جام به جام شراب تلخ خواهم خورد

فراموشی را قی خواهم کرد

تورا خاطره

چه کسی مرا از دستهایت دزدید

چه کسی دستهایت را 

در کوچه هایی که به هیچ به تو به رویاهای من میرسند

چه کسی مسلوبم کرد

دیشب را هر شب را به اندوه سرنوشت خواهم بخشید

مرا با دخترکان روستایی با روسپیان شهری با مادران جنگ

تصور کن

 چه زود بود شکست

چه تلخ بود زندگی

چه مضحک بود خدا