فصل سرد

چه بی تابانه می خواهم‌ات ای دروی‌ات آزمون تلخ زنده به گوری ! چه بی تابانه تو را طلب می کنم! بر پشت سمندی                        گویی                                نو زین که قرارش نیست. و فاصله تجربه‌یی بی‌هوده است.   بوی پیرهن‌ات این جا و اکنون. ــ   کوه ها در فاصله سردند.   دست در کوچه و بستر حضور مـأنوس دست تو را می جوید و به راه اندیشیدن یأس را رَج می زند.   بی نجوای انگشتان ات فقط. ــ و جهان از هر سلامی خالی...

نه اینکه خسته باشم  فقط کمی پادرد دارم  یک تشت آب گرم یک لیوان آب یخ دوباره راه خواهم افتاد تا ابد برای در آغوشت بودن.... ....   ...

      چقدر زود دلم برایت تنگ میشود     نگاه میکنی به من   چقدر زود دلم امان مرا میگیرد  شربیانی خیابان تمام دلتنگی هاست در آغوش من بمان برای ابد  خودم را در نگاه تو ماندنی میکنم       ...

کی رفتی یادم نیست... من تنهایت گذاشتم و رفتم؟ هیچگاه نخواهی فهمید که یک زن زیر باراجبار چگونه راست می ایستد و اشک نمیریزد....     ...

گفت ببوسمت  گریستم تا امروز دیگر هرگز عاشق نخواهم شد. دیگر هرگز نخواهم بوسید. فقط او بود که میگفت هیچکس را هرگز مثل تو نخواهم بوسید ........   ...

کاش یکبار یاد من بیفتی دلت مرا بخواهد   دلت بخواهد با من در موبیدیک غذا بخوری خبر دارم دلت دیگر برای هیچکس تنگ نخواهد شد حتی برای همراز .......   ...

گرم باش  من گرما را دوست دارم من قهوه خوردن در سرما را دوست دارم من نشستن در کافه را دوست دارم من سیگار را دوست دارم تا آمدنت بیا دیگر در پاکت چیزی نمانده   ...

به دنبالت خواهم گشت  روزی جایی شاید بهار شاید زیر درختان درهم فرورفته میدان نور یا کنار ساحل متل قو تمام روزها را خواهم گشت            ...

در سکوتی عمیق صدای خنده ای می آید  صدای خنده خس داری که می هراساندم از آینده آینده وحشت را در میان مژه هایم به گردش در می آورد از تمامیتش می ترسم می ترسم از تنهایی  می ترسم که مادر نباشد می ترسم از پیری می ترسم از رها شدن  آینده نزدیک آینده دور  تصوراتم به دوردستها گره می خورد من و یک صندلی کهنه یک خانه اجاره ای یک کمر خمیده و مردی که در جوانی جایش گذاشته ام من از آینده دور می ترسم   ...